ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
ปฏิจจสมุปบาท คือ อริยญายธรรม (สิ่งที่ควรรู้อันประเสริฐ)PTC07
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ! ก็อริยญายธรรม เป็นส่งที่อริยสาวกเห็นแล้วด้วยดี แทงตลอดแล้วด้วยดี ด้วยปัญญา เป็นอย่างไรเล่า ?
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ! อริยสาวกในกรณีนี้ ย่อมกระทำไว้ในใจโดยแยบคายPTC08 เป็นอย่างดี ซึ่งปฏิจจสมุปบาทนั่นเทียว ดังนี้ว่า “ด้วยอาการอย่างนี้ : เมื่อสิ่งนี้มี, สิ่งนี้ย่อมมี ; เพราะความเกิดขึ้นของสิ่งนี้ , สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น . เมื่อสิ่งนี้ไม่มี, สิ่งนี้ย่อมไม่มี ; เพราะความดับไปของสิ่งนี้, สิ่งนี้จึงดับไป, สิ่งนี้จึงดับไป : ข้อนี้ได้แก่สิ่ง เหล่านี้คือ :-
“เพราะมีอวิชชา เป็นปัจจัย จึงมี สังขารทั้งหลาย ;
เพราะมีสังขาร เป็นปัจจัย จึงมี วิญญาณ ;
เพราะมีวิญญาณ เป็นปัจจัย จึงมี นามรูป ;
เพราะมีนามรูป เป็นปัจจัย จึงมี สฬายตนะ ;
เพราะมีสฬายตนะ เป็นปัจจัย จึงมี ผัสสะ ;
เพราะมีผัสสะ เป็นปัจจัย จึงมี เวทนา ;
เพราะมีเวทนา เป็นปัจจัย จึงมี ตัณหา ;
เพราะมีตัณหา เป็นปัจจัย จึงมี อุปาทาน ;
เพราะมีอุปาทาน เป็นปัจจัย จึงมี ภพ ;
เพราะมีภพ เป็นปัจจัย จึงมีชาติ ;
เพราะมีชาติ เป็นปัจจัย ชรามรณะ โสกะปริเทวะทุกขะโทมนัสอุปายาสทั้งหลาย จึงเกิดขึ้นครบถ้วน : ความเกิดขึ้นพร้อมแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ย่อมมีด้วยอาการอย่างนี้ … … (ต่อไปได้ตรัสปฎิจจสมุปบาทฝ่ายนิโรธวารไปจนจบ)”.
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ! อริยญายธรรมนี้แล เป็นสิ่งที่อริยสาวกเห็นแล้วด้วยดีแทงตลอดแล้วด้วยดี ด้วยปัญญา.