[Font : 15 ]
| |
ครั้งมีพระชาติเป็น มหาโควินทพราหมณ์ |  

ปัญจสิขะ! เราคงยังระลึกได้อยู่, ในสมัยนั้น เราได้เป็นพราหมณ์ชื่อมหาโควินท์ เราได้แสดงทางปฏิบัติเพื่อการเข้าอยู่ร่วมกับพวกพรหมทั้งหลายแก่สาวกทั้งหลายเหล่านั้น. แต่พรหมจรรย์นั้นหาได้เป็นไปเพื่อความหน่ายความคลายกำหนัด ความดับสนิท ความรำงับ ความรู้ยิ่ง ความรู้พร้อมและนิพพานไม่, แต่เป็นไปเพียงเพื่อเข้าถึงพรหมโลกเท่านั้น.

(การแสดงทางปฏิบัติแก่สาวกของมหาโควินทพราหมณ์นั้น ทราบได้จากคำของปัญจสิขคันธัพพบุตรตอนหนึ่ง ดังต่อไปนี้ : "มหาโควินทพราหมณ์ มีจิตประกอบด้วยเมตตาแผ่จิตไปสู่ทิศที่ 1, และทิศที่ 2 ที่ 3 ที่ 4 ก็ดุจเดียวกัน. ด้วยเหตุนี้เป็นว่า มหาโควินทพราหมณ์ มีจิตประกอบด้วยเมตตาอย่างไพบูลย์เยี่ยมยอดหาที่เปรียบมิได้ ปราศจากเวรและพยาบาทแผ่ไปทั่วโลกทั้งปวง เพราะแผ่ทั่วไปทั้งในเบื้องบน เบื้องล่าง และเบื้องขวางโดยรอบ. มหาโควินทพราหมณ์มีจิตประกอบด้วยกรุณา ...มุทิตา อุเบกขา ฯลฯ แผ่ไปทั่วโลกทั้งปวง เพราะแผ่ทั่วไปทั้งในเบื้องบน เบื้องล่าง และเบื้องขวางโดยรอบ, แล้วและชี้ทางเพื่อเข้าอยู่ร่วมกับชาวพรหมโลก แก่พวกสาวกทั้งหลายด้วย").

ปัญจสิขะ! ก็แต่ว่า พรหมจรรย์ของเราในบัดนี้แล ย่อมเป็นไปพร้อมเพื่อความหน่าย ความคลายกำหนัด ความดับสนิท ความรำงับ ความรู้ยิ่งความรู้พร้อม และนิพพานโดยท่าเดียว. พรหมจรรย์นั้น คือ อริยมรรคมีองค์แปดได้แก่ ความเห็นชอบ ดำริชอบ พูดชอบ การงานชอบ ดำรงชีพชอบเพียรชอบ ระลึกชอบ ตั้งใจมั่นชอบ, ดังนี้.

- บาลี มหาโควินทสูตร มหา. ที. 10/285/234. ตรัสแก่ปัญจสิขคันธัพพบุตรที่ภูเขาคิชฌกูฏ ใกล้กรุงราชคฤห์.


เกี่ยวกับธรรมโฆษณ์ออนไลน์ (Disclaimer)
แม้ระบบ "ธรรมโฆษณ์ออนไลน์" พยายามปรับปรุงข้อมูลให้ถูกต้องมากที่สุด ผู้ศึกษาก็พึงตรวจสอบกับตัวเล่มหนังสือต้นฉบับ ที่มีการพิมพ์ครั้งล่าสุด ก่อนนำข้อมูลไปใช้ในการอ้างอิง"

  |     |   แจ้งข้อผิดพลาด / แนะนำ
หนังสือที่เกี่ยวข้อง