[Font : 15 ]
| |
ม้ากัดสายบังเหียน |  

ภิกษุ ท.! เปรียบได้กับม้าพยศตัวนั้น ถูกนายสารถีเตือนด้วยปฏักว่า "จงไป" ดังนี้แล้ว ก็ไม่แยแสต่อปฏัก กลับกัดสายบังเหียน วิ่งเตลิดไปตามปรารถนาของมัน. ม้าพยศบางตัว เป็นได้ถึงเพียงนี้, นี่เป็นโทษแห่งม้าพยศข้อที่ 6

ภิกษุ ท.! พวกภิกษุทั้งหลาย โจทย์ภิกษุรูปหนึ่งด้ายอาบัติ ภิกษุรูปนั้น ถูกภิกษุทั้งหลายโจทด้วยอาบัติอยู่ ก็ไม่ใยดีต่อสงฆ์ ไม่เอื้อเฟื้อต่อโจทก์ หลึกไปทั้งๆ ที่ตนยังมีอาบัติติดตัวอยู่. ภิกษุ ท.! เปรียบได้กับม้าพยศตัวนั้น ถูกนายสารถีเตือนด้วยปฏักว่า "จงไป" ดังนี้แล้ว ก็ไม่แยแสต่อปฏัก กลับกัดสายบังเหียน วิ่งเตลิดไปตามปรารถนาของมัน ภิกษุ ท.! เรากล่าวนักบวชนี้ว่ามีม้าพยศเป็นคู่เปรียบ ฉะนั้น ภิกษุ ท.! นักบวชบางคน เป็นได้ถึงเพียงนี้, นี่ เป็นโทษแห่งบุรุษพยศข้อที่ 6.


เกี่ยวกับธรรมโฆษณ์ออนไลน์ (Disclaimer)
แม้ระบบ "ธรรมโฆษณ์ออนไลน์" พยายามปรับปรุงข้อมูลให้ถูกต้องมากที่สุด ผู้ศึกษาก็พึงตรวจสอบกับตัวเล่มหนังสือต้นฉบับ ที่มีการพิมพ์ครั้งล่าสุด ก่อนนำข้อมูลไปใช้ในการอ้างอิง"

  |     |   แจ้งข้อผิดพลาด / แนะนำ
หนังสือที่เกี่ยวข้อง