ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
ภิกษุ ท.! ก็รอยทางเก่าที่เคยเป็นหนทางเก่า อันพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลายในกาลก่อน เคยทรงดำเนินแล้ว นั้นเป็นอย่างไรเล่า? นั่นคืออริยอัฎฐังคิกมรรคนี้นั่นเทียว, ได้แก่สิ่งเหล่านี้คือ สัมมาทิฎฐิ สัมมาสังกัปปะ สัมมาวาจาสัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ สัมมาวายามะ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ. ภิกษุ ท.!นี้แล รอยทางเก่า ที่เป็นหนทางเก่า อันพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลายในกาลก่อนเคยทรงดำเนินแล้ว. เรานั้น ได้ดำเนินไปตามแล้วซึ่งหนทางนั้น, เมื่อดำเนินตามไปอยู่ ซึ่งหนทางนั้น, เราได้รู้ยิ่งเฉพาะแล้วซึ่งชรามรณะ, ซึ่งเหตุให้เกิดขึ้นแห่งชรามรณะ, ซึ่งความดับไม่เหลือแห่งชรามรณะ, ซึ่งข้อปฎิบัติเครื่องทำสัตว์ให้ลุถึงความดับไม่เหลือแห่งชรามาณะ;
(ข้อความต่อไปนี้ ได้ตรัสถึง ชาติ-ภพ-อุปาทาน-ตัณหา-เวทนา-ผัสสะ-สฬายตนะ-นามรูป-วิญญาณ-สุดลงเพียง-สังขาร (แต่ละอย่าง) โดยอาการทั้ง 4 ดังที่ได้ตรัสในกรณีแห่งชรามาณะ เหมือนกันทุกตัวอักษร เว้นแต่ชื่อของตัวปฎิจจสมุปปันธรรมนั้นๆ เท่านั้น).
ภิกษุ ท.! เรานั้น, ครั้นรู้ยิ่งเฉพาะแล้วซึ่งหนทางนั้น, ได้บอกแล้ว แก่ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ทั้งหลาย.
ภิกษุ ท.! พรหมจรรย์นี้ ที่เรากล่าวบอกแล้วนั้น ได้เป็นพรหมจรรย์ตั้งมั่น และรุ่งเรืองแล้ว เป็นพรหมจรรย์แผ่ไพศาล เป็นที่รู้แห่งชนมาก เป็นปึกแผ่นแน่นหนา จนกระทั่งเทวดาและมนุษย์ทั้งหลายสามารถประกาศไว้ด้วยดีแล้ว, ดังนี้.
- บาลี สูตรที่ 5 มหาวรรค อภิสมยสํยุตต์ นิทาน. สํ. 16/128/253. ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลายที่เชตวัน.