ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
...."ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ! ศาสดาที่ใครๆ ไม่ควรท้วงติง ในโลกนี้ มีอยู่หรือ?"
โลหิจจะ! ศาสดาที่ใคร ๆ ไม่ควรท้วงติง ในโลกนี้ มีอยู่.
"ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ! ก็ศาสดาเช่นนั้น เป็นอย่างไรเล่า?"
โลหิจจะ! ตถาคตบังเกิดขึ้นในโลกนี้ เป็นพระอรหันต์ ผู้ตรัสรู้ชอบด้วยตนเอง ___ฯลฯ___ (ตามข้อความในสามัญญผลสูตร จนกระทั่งถึง ทรงแสดงธรรม มีกุลบุตรเข้ามาบวชปฎิบัติธรรมอยู่ ดูหนังสือเล่มนี้ ที่หน้า 493 ตั้งแต่บรรทัดที่ 6 ไปถึงหน้า 494 บรรทัดที่ 15).
โลหิจจะ! ภิกษุ เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยศีลอย่างนี้ ___ฯลฯ___ เข้าถึงปฐมฌานแล้วแลอยู่. โลหิจจะ! สาวกย่อมถึงทับคุณวิเศษอันโอฬารเห็นปานนี้ ในเพราะศาสดาใด. โลหิจจะ! นี้แล คือศาสดาที่ใครๆ ไม่ควรท้วงติง ในโลก. การทั้งติงศาสดาเห็นปานนี้ของผู้ใดก็ตาม การท้วงติงนั้น ไม่จริง ไม่แท้ ไม่ประกอบด้วยธรรม แต่ประกอบไปด้วยโทษ.
(ในกรณีแห่ง ทุติยฌานก็ดี ตติยฌานก็ดี จตุตถฌานก็ดี จนถึงกรณีแห่งญาณทัสสนะจนกระทั่งถึงอาสวักขยะ แต่ละตอนๆ ก็มีข้อความอย่างเดียวกัน).
บาลี โลหิจจสูตร สี. ที. 9/293/363. ตรัสแก่โลหิจจพราหมณ์ ที่นิเวศน์ของโลหิจจพราหมณ์.