[Font : 15 ]
| |
ทรงมีลักษณะเอ็นดูสรรพสัตว์ทั้งหลับและตื่น |  

(พระผู้มีพระภาค ประสบทุกขเวทนาทางกายอันแก่กล้า เนื่องจากถูกกระทบด้วยสะเก็ดหิน ทรงมีสติสัมปชัญญะอดกลั้น ประทับสีหไสยาอยู่; มารได้เข้าไปหาพระผู้มีพระภาคแล้วกล่าวคาถาเยาะเย้ย ดังนี้ว่า :-)

"ท่านนอนอยู่ด้วยความซบเซา หรือว่าเพราะความเมากาพย์กลอน. ประโยชน์อะไรของท่านไม่มีแล้วหรือ มานอนอยู่ผู้เดียวในที่อันสงัด. อะไรกันนี่ เห็นแต่จะนอน เห็นแต่จะหลับ."

(พระผู้มีพระภาค ได้ตรัสตอบดังนี้ว่า :-)

เรามิได้นอนอยู่ด้วยความซบเซา หรือว่าเพราะความเมากาพย์กลอน. เราไม่มีความเศร้าโสก รู้สึกอยู่ซึ่งประโยชน์; เรามีความเอ็นดูในสรรพสัตว์ นอนอยู่ผู้เดียวในที่นั่งนอนอันสงัด. พวกที่ถูกลูกศรปักอก ปวดอยู่ในหทัยเป็นคราวๆ ทั้งลูกศรเสียบอยู่ เขาก็ยังหลับได้ ทำไมเราซึ่งไม่มีลูกศรปัก จะหลับไม่ได้เล่า. เราตื่นอยู่ก็ไม่ยุ่งใจ. และไม่ดิ้นรนเพื่อจะหลับ. วันคืน ท. ไม่ทำการแผดเผาแก่เรา. เราไม่มองเห็นความเสื่อมเสียที่ไหนในโลก; เพราะเหตุนั้น แม้ในความหลับ เราก็ยังเป็นผู้เอ็นดูในสัตว์โลกทั้งปวง.

ลำดับนั้น มารผู้มีบาป รู้สึกว่า พระผู้มีพระภาครู้กำพืดเราเสียแล้ว พระสุคตรู้กำพืดเราเสียแล้ว มีทุกข์โทมนัส อันตรธานไปแล้วในที่นั้นนั่นเอง.

- บาลี สคา. สํ. 15/162/454. ตรัสแก่มาร ที่มัททกุจฉิมิคทายวัน ใกล้กรุงราชคฤห์.


เกี่ยวกับธรรมโฆษณ์ออนไลน์ (Disclaimer)
แม้ระบบ "ธรรมโฆษณ์ออนไลน์" พยายามปรับปรุงข้อมูลให้ถูกต้องมากที่สุด ผู้ศึกษาก็พึงตรวจสอบกับตัวเล่มหนังสือต้นฉบับ ที่มีการพิมพ์ครั้งล่าสุด ก่อนนำข้อมูลไปใช้ในการอ้างอิง"

  |     |   แจ้งข้อผิดพลาด / แนะนำ
หนังสือที่เกี่ยวข้อง