[Font : 15 ]
| |
ผู้ละความทุศีลเสียได้ |  

ภิกษุ ท.! ความสงัด (คือห่างไกลจากบาปธรรม) อันยิ่งสำหรับภิกษุ ในธรรมวินัยนี้มี 3 อย่าง เหล่านี้เท่านั้น. 3 อย่างอะไรบ้างเล่า? 3 อย่างคือ :-

(1) ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้มีศีล ละความทุศีลเสียได้ และสงัดจากความทุศีลด้วย.

(2) เป็นผู้มีความเห็นชอบ ละความเห็นผิดเสียได้ และสงัดจากความเห็นผิดนั้นด้วย

(3) เป็นผู้มีอาสวะสิ้นแล้ว ละอาสวะทั้งหลายเสียได้ และเป็นผู้สงัดจากอาสวะทั้งหลายนั้นด้วย,

ภิกษุ ท.! เมื่อใดแล ภิกษุมีคุณธรรมสามอย่างดังกล่าวนี้แล้ว เมื่อนั้นภิกษุนี้ เราเรียกว่า เป็นผู้ถึงยอด ถึงแก่น บริสุทธิ์ ตั้งอยู่ในสาระแล้ว.

ภิกษุ ท.! เปรียบเหมือนนาข้าวสาลีของคฤหบดีชาวนา มีผลได้ที่แล้ว, คฤหบดีชาวนาก็รีบๆ ให้เกี่ยวข้าวนั้น, ครั้นแล้วก็รีบ ๆ ให้เก็บขน, ครั้นแล้วก็รีบๆ ให้นำขึ้นไปไว้ในลาน, ครั้นแล้วก็รีบๆ ให้ทำเป็นกอง, ครั้นแล้วก็รีบๆ ให้นวด, ครั้นแล้วก็รีบๆ ให้สงฟาง, ครั้นแล้วก็รีบๆ ให้สาด, ครั้นแล้วก็รีบๆ ให้สี, ครั้นแล้วก็รีบๆ ให้ซ้อม, ครั้นแล้วก็รีบๆ ให้ฝัดแกลบ, เมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าวเปลือก ของคฤหบดีชาวนานั้นก็เป็นอันถึงที่สุด ถึงแก่น สะอาด ตั้งอยู่ในความเป็นข้าวสารได้ ฉันใดก็ดี; ภิกษุ ท.! ภิกษุเป็นผู้มีศีล ละความทุศีลเสียได้ และสงัดจากความทุศีลนั้นด้วย, เป็นผู้มีความเห็นชอบ ละความเห็นผิดเสียได้ และสงัดจากความเห็นผิดนั้นด้วย, เป็นผู้มีอาสวะสิ้นแล้ว ละอาสวะทั้งหลายเสียได้ และเป็นผู้สงัดจากอาสวะทั้งหลายนั้นด้วย; ภิกษุ ท.! ภิกษุนี้เราเรียกว่า เป็นผู้ถึงยอด ถึงแก่น บริสุทธิ์ ตั้งอยู่ในสาระแล้ว ฉันนั้น เหมือนกันแล.

- บาลี พระพุทธภาษิต ติก. อํ. 20/311/533.


เกี่ยวกับธรรมโฆษณ์ออนไลน์ (Disclaimer)
แม้ระบบ "ธรรมโฆษณ์ออนไลน์" พยายามปรับปรุงข้อมูลให้ถูกต้องมากที่สุด ผู้ศึกษาก็พึงตรวจสอบกับตัวเล่มหนังสือต้นฉบับ ที่มีการพิมพ์ครั้งล่าสุด ก่อนนำข้อมูลไปใช้ในการอ้างอิง"

  |     |   แจ้งข้อผิดพลาด / แนะนำ
หนังสือที่เกี่ยวข้อง