ไปยังหน้า : |
[Font : 15 ]
|
| | |
พระสมณโคดมนั้น ฉันแล้ว นั่งนิ่งอยู่ขณะหนึ่ง และไม่ปล่อยให้เวลาแห่งการอนุโมทนาล่วงเลยไป, ฉันแล้วก็อนุโมทนา โดยไม่ติเตียนอาหารนั้นยกย่องอาหารอื่น (เลือกสิ่งชอบ), ย่อมสนทนาชักชวนบริษัทนั้นๆ ให้อาจหาญร่าเริงด้วยธรรมิกถาโดยแท้, แล้วจึงลุกจากอาสนะ หลีกไป. พระสมณโคดมนั้น ไม่ผลุนผลันไป ไม่เฉื่อยชาไป, และไม่ไปโดยเขาไม่รู้ไม่เห็น.